کد مطلب:46467 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:78

گنجینه پرسمان » قرآن

لايستوي القاعدون من المؤمنين غير اولي الضررو المجاهدون في سبيل الله باموالهم و انفسهم

پاسخ سؤال شما : در مورد آيه كريمه لايستوي القاعدون من المؤمنين غير اولي الضررو المجاهدون في سبيل الله باموالهم و انفسهم . يادآور مي شويم كه در اين آيه ميان مجاهدان در راه خدا و افرادي از مؤمنان كه از جنگ باز نشستند و از رفتن براي نبرد خودداري كردند درحالي كه داراي بيماري هم نبودند تا معذور باشند مقايسه بعمل آمده است و بروشني از آيه در مي يابيم كه منظور از اين قاعدان افرادي نيستند كه مجاهد جهاد فرض عيني آنان باشد زيرا اگر چنين آنان با اين تخلف عاصي و مستحق كيفر و خشم خداوند هستند در حالي كه در جملات بعدي مي فرمايد .
فضل الله المجاهدين باموالهم و انفسهم علي القاعدين درجة و كلا وعد الله الحسني و فضل الله المجاهدين علي القاعدين اجراً عظيماً .
ترجمه : خداوند درجه كساني ار كه بامالها و جانها جهاد مي كنند بر قاعدان برتري داده است و هر يك از آنان را ( هم مجاهدان و هم قاعدان ) را وعده نيكو داده است از اين جملات بوضوح استفاده مي شود كه منظور قاعداني هستند كه به جنگ سبقت نكردند و به خاطر سبقت گرفتن نيروهاي لازم ، ديگر بوجود آنان نيازي نبود اما رابطه اين آيه با ائمه معصومين و امامزادگاني كه مانند زيد و ديگران قيام كردند در اين زمينه به دو نكته اساسي بايد توجه داشت نخست اينكه مقايسه بعمل آورد اما چنانچه افرادي براساس معيارهاي ديگر درجه ايمانشان قوي تر باشد و فضل و برتري داشته باشند و اتفاقاً در جنگ قاعد باشند و گروه ديگر كه ايمانشان بسيار ضعيف تر است به مجاهده برخيزند اين آيه دليل نمي شود كه اين مجاهدت بر آن قاعدان هم فضيلت داشته باشند .
و معلوم است كه مقام امامان معصومين ( عليه السلام ) به گونه اي است كه هيچكس ( جزپيامبر ) در مقام باآنان ، نمي رسد نكته دوم اين است كه امامام معصومين ( عليهم السلام ) را از قاعدين دانستن بي انصافي است زندگي امامان ( عليه السلام ) سراسر مبارزه بوده است و در زياراتي كه از ائمه ( عليه السلام ) نقل شده ميخوانيم كه شما در راه ، خدا آنطوري كه شايسته بوده جهاد كرديد مانند زيارت امين الله و چنانچه آنان از قاعدان بودند اين تعبيرات درباره شان صحيح نبود گذشته از اينكه اينهمه حبس ها و فشارها و تبعيدها و شهادتهاي ائمه ( عليهم السلام ) آيا دليل بر اين نيست كه آنان عليه خلفاي غاصب و ظلم آنان جهاد مي كردند اين اشتباه كه امامان از قاعدان به حساب آورده شدند گويا از اينجا ناشي شده كه ديده شده امامان جز برخي از آنان در جنگ بطور آشكار شركت نكردند ولي بايد توجه داشت كه جنگيدن بصورت آشكار شرائطي لازم دارد و بدون شرائط به نبرد برخاستن صحيح و منطقي نيست ولي اين به معناي اين نيست كه بزرگواران عليه خلفاي غاصب هيچگونه اقدامي انجام نمي دادند .
واگر خلفاي غاصب از ناحيه ي امامان احساس خطر نمي كردند آن هم با علاقه يي كه مردم بآنها داشتند و با اين وصف اقدام عليه ائمه ( عليهم السلام ) براي خلفا گران بود چگونه آنان را تحت نظر و در زندآنهاقرار داده و يا شهيد مي كردند ؟